«Οι θεωρίες συνωμοσίας κέρδισαν με την τυπογραφία, το ραδιόφωνο, το Διαδίκτυο»

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας του Κέιμπριτζ, Ρίτσαρντ Εβανς, ασχολείται με τις θεωρίες συνωμοσίας επί χιτλερικής Γερμανίας. Στη μνημειώδη τριλογία του για την έλευση, την εκλογή και τον πόλεμο του Τρίτου Ράιχ (εκδ. Αλεξάνδρεια, 2013, 2014, μτφ. Κώστα Αντύπα, Ελένης Αστερίου) αναφερόταν αναπόφευκτα στην εργαλειοποίηση της συνωμοσιολογίας ώστε να αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα το κίνημα των Ναζί. Στο νεότερο βιβλίο του που μεταφράστηκε στα ελληνικά, «Θεωρίες συνωμοσίας για τον Χίτλερ – Το Τρίτο Ράιχ και η παρανοϊκή φαντασία» (Αλεξάνδρεια, μτφ. Ελένη Αστερίου), εστιάζει σε πέντε κεφάλαια αναδεικνύοντας τα χαρακτηριστικά που, ξαφνικά, φέρνουν πιο κοντά στη δική μας εποχή παρόμοιες θεωρίες. Συγκεκριμένα αναλύει: τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών ως «εξουσιοδότηση για γενοκτονία», το περίφημο «πισώπλατο χτύπημα» της Γερμανίας από τον εσωτερικό εχθρό, την πυρπόληση του Ράιχσταγκ, την πτήση του Ρούντολφ Ες στη Βρετανία και την υποτιθέμενη απόδραση του Χίτλερ από το μπούνκερ του Βερολίνου το 1945.