Πριν από 20 χρόνια, η ιταλική Δεξιά λάτρευε τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι ως προβολή των ονείρων της για επιτυχία. Πριν από πέντε χρόνια, ερωτεύτηκε τον Ματέο Σαλβίνι ως εκπρόσωπο των θυμών της. Σήμερα, αγαπάει την Τζόρτζια Μελόνι ως καθρέφτη των φόβων της. Η 45χρονη ηγέτις του κόμματος Αδέλφια της Ιταλίας δεν ντύνεται πια στα μαύρα, όπως εκείνη η 19χρονη εκδοχή της που εκθείαζε, μιλώντας στη γαλλική τηλεόραση, τον Μπενίτο Μουσολίνι. Αντιθέτως, προτιμάει τα λευκά και σπάνια αποχωρίζεται το χαμόγελο, ακόμα και όταν ξιφουλκεί κατά της «ισλαμοποίησης» και της μετανάστευσης, των «λόμπι» της Αριστεράς και της πολιτικής ορθότητας. Λίγο πιο προσεκτικά να δει όμως κανείς εκείνο το βιντεάκι που είχε προβάλει το γαλλικό δίκτυο France 3 παραμονές των ιταλικών εκλογών του 1996, αντιλαμβάνεται το νήμα που το ενώνει με το σήμερα: «Ο,τι κάνω για αυτές τις εκλογές, το κάνω επειδή το πιστεύω…», εμφανίζεται να λέει η Μελόνι. «Αν χάσουμε, θα κερδίσουμε μια άλλη φορά».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή