Μπαμπούλες

Οι μπαμπούλες εισαγωγής είναι μια ευκολία για τα πολιτικά συστήματα. Ετσι, πριν από τις κάλπες στη γειτονική χώρα το κυβερνητικό στρατόπεδο έβγαζε από την ντουλάπα εκείνον της αστάθειας – ζητώντας αυτοδυναμία στην εθνική αναμέτρηση που θα έρθει «για να μη γίνουμε Ιταλία», ενώ σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση ξεσκονίζει αυτόν της «κανονικοποίησης της Ακροδεξιάς». Οι έλληνες αριστεροί εξέλαβαν την είσοδο των ιταλών ακροδεξιών στο κυβερνητικό παλάτσο σαν απειλή που θα μπορούσε να ελληνοποιηθεί – με το εκλογικό αζημίωτο, φυσικά. Οπότε κάλεσαν «τους δημοκρατικούς πολίτες και τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα από τις εξελίξεις στη γειτονική Ιταλία, προκειμένου ο ακροδεξιός λαϊκισμός των δυνάμεων που πορεύτηκαν χέρι χέρι στα συλλαλητήρια ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών να μην αποτελέσουν εναλλακτική λύση διακυβέρνησης μετά τις επόμενες εκλογές». Για τους φανατικούς καταναλωτές πολιτικών σλόγκαν, βέβαια, η σύνδεση που επιχειρεί η Κουμουνδούρου στερείται πρωτοτυπίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει τη στρατηγική του αμηχανία καδράροντας τη ΝΔ σαν το φάντασμα της Ακροδεξιάς που επιστρέφει – αφού ήδη από τα χρόνια της κυβερνώσας Αριστεράς την έχει παρουσιάσει με πολιτικούς νεολογισμούς σαν το «νεοφιλελεύθερη Ακροδεξιά».