Μπαναλοποίηση

Τα δε επιχειρήματά του δεν έχουν αλλάξει. Οι σαμαρικές μεταγραφές από το ΛΑΟΣ, λένε μέχρι σήμερα, πιστοποιούν τη διαδικασία αποδαιμονοποίησης των ακροδεξιών απόψεων από την Κεντροδεξιά – μαζί με το χάιδεμα του ετερόκλητου δεξιού πλήθους που διαδήλωσε για το όνομα της Μακεδονίας. Ωστόσο, η επίκληση αυτών των συγκεντρώσεων ενέχει τον κίνδυνο κάποιος της απέναντι πλευράς να θυμίσει τη συνύπαρξη πάνω και κάτω πλατείας την περίοδο των Αγανακτισμένων, η οποία προηγήθηκε της κυβερνητικής συμπόρευσης με τον Ανεξάρτητο Ελληνα. Ή τις διαπιστώσεις συριζαίου Προέδρου της Βουλής για τις χρυσαυγίτικες ψήφους, οι οποίες δεν γινόταν να διαχωριστούν ως μη ευπρόσδεκτες. Κρύβει, δηλαδή, το ρίσκο να γυρίσει η μομφή σε όσους τη φωνάζουν. Το μεγαλύτερο ντεφό της αντιπολιτευτικής μεθόδου, πάντως, είναι πως η συγκεκριμένη κοινοτοπία απηχεί μόνο τις πεποιθήσεις της στενής κομματικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Οι κεντρώοι ψηφοφόροι το 2019 δεν πείστηκαν. Εξάλλου, η ορίτζιναλ εγχώρια Ακροδεξιά έχει μπαναλοποιηθεί από μόνη της. Ο μοναδικός κοινοβουλευτικός εκφραστής της μένει δημοσκοπικά κολλημένος γύρω στο 4%, μην καταφέρνοντας καν να εκμεταλλευτεί το κατά πολύ μεγαλύτερο ποσοστό πουτινόφιλων και αντιεμβολιαστών στο εκλογικό σώμα.