«Δεν μ’ έχει ξεχάσει ο κόσμος, ακόμη μ’ αγαπά». Ηταν η φράση που έλεγε ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης όταν είχε την ευκαιρία να παρακολουθεί μια συναυλία του. Μια αγωνία η οποία μαρτυρά όχι μόνο την επιθυμία του να συνδέεται το κοινό με τα έργα του, αλλά, κυρίως, τον εφηβικό ενθουσιασμό του για την τέχνη του. Την τύχη να ζήσει από κοντά τον ανυπέρβλητο συνθέτη είχε ο Γιάννης Μπελώνης, ο οποίος τα τελευταία 15 χρόνια συνεργαζόταν στενά μαζί του. Τώρα καταπιάνεται ξανά με το έργο του, με αφορμή τις δύο συναυλίες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο πλαίσιο του κύκλου «Μίκης Θεοδωράκης». Η αυλαία σηκώνεται την ερχόμενη Κυριακή με τη «Δεύτερη Συμφωνία: Το τραγούδι της γης», με τη συμμετοχή της Ορχήστρας και της Παιδικής Χορωδίας της Λυρικής, σε μουσική διεύθυνση Ηλία Βουδούρη και σολίστ στο πιάνο τον Τίτο Γουβέλη. Πρόκειται για ένα έργο που σηματοδότησε την επιστροφή του Μίκη Θεοδωράκη στη λόγια μουσική, το 1980. Για τη δημιουργία της ο μουσικοσυνθέτης επέλεξε πρωτογενές υλικό από δύο έργα της περιόδου 1954-1960: την «Πρώτη σουίτα» (1957) και το μπαλέτο «Αντιγόνη» (1957-58). Στο τρίτο μέρος του έργου, η Παιδική Χορωδία ερμηνεύει «Το τραγούδι της γης» (σε ποιητικό κείμενο Μίκη Θεοδωράκη), μια σύντομη ποιητική σύνθεση που ενσωματώνει αποσπάσματα από τις τραυματικές εμπειρίες του συνθέτη από πολέμους, εξορίες, διώξεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή