Ενας στους τέσσερις Ευρωπαίους στηρίζει ή παραμένει απαθής μπροστά στη σύγχρονη «ακροδεξιά»: βάζω εισαγωγικά διότι δεν έχουν όλα τα κόμματα που κινούνται στην άκρη του πολιτικού φάσματος ολοκληρωτικό όραμα· μονοκομματικό κράτος και παρελάσεις με το βήμα της χήνας. Αν τα δούμε στη διαχρονία θυμίζουν τη λαϊκή δεξιά της δεκαετίας του 1950. Τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά τους είναι ο υπερπατριωτισμός -ο οποίος τα καθιστά δύσπιστα, εχθρικά ή εκμεταλλευτικά έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης- και ο κοινωνικός συντηρητισμός· η έμφαση στις οικογενειακές αξίες και η απόρριψη των σύγχρονων τάσεων στα ανθρώπινα δικαιώματα. Όσο για τη δημοτικότητά τους οφείλεται λιγότερο σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά και περισσότερο στις θέσεις τους εναντίον της μετανάστευσης την οποία εκλαμβάνουν ως υπαρξιακή απειλή. Η ευρωπαϊκή λαϊκή δεξιά διαφέρει από την αμερικανική alt-Right κι από τη χριστιανική δεξιά που επηρεάζει τη νομοθεσία στις ΗΠΑ: τα κόμματα που στις ιταλικές εκλογές απέσπασαν το 43% των ψήφων δεν εμπνέονται από τον αχαλίνωτο οικονομικό φιλελευθερισμό της ακραίας πτέρυγας των Ρεπουμπλικανών, αλλά μάλλον από την παράδοση των μικροαστικών, σοσιαλ-εθνικιστικών ρευμάτων του 20ού αιώνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή