Ηταν νευρικός, μελαψός και όχι πάνω από δεκατριών χρονών ο καταληψίας με τον οποίον ανταλλάξαμε δυο τρία φωνήεντα καθώς ο δρόμος μου με έφερε τυχαία έξω από ένα θεόκλειστο σχολείο, μάλλον Γυμνάσιο, της επαρχιακής πόλης όπου διακόπευα. Καταφανέστατα αρχηγός της ομάδας δεκαπέντε άλλων προέφηβων του ιδίου με αυτόν διαμετρήματος που με έλουζαν με τα γνωστά. Κυκλοφορούσε με περήφανο διακριτικό το γυμνούλι, μαυρισμένο από τα πολλά μπάνια στέρνο του ενώ τα οργισμένα συμμαθητάκια του τού έκαναν ευπειθώς λεζάντα. Κάτι σαν χορός από θυμωμένα στρουμφάκια με ολόμουτρες μαύρες μάσκες που άφηναν μόνον τα μάτια να φαίνονται.  Χιτζάμπ για αγόρια – σκέφτηκα και έμεινα ξερή στη θέση μου. Πότε αρχίζει η τριχοφυΐα στα αγόρια; Ποτέ μέχρι τότε δεν με είχε απασχολήσει ένα τέτοιο ερώτημα. Κι όμως, προς στιγμήν, είδα γενειάδες να τρυπούν τα καλυμμένα προεφηβικά μαγουλάκια και να κατεβαίνουν σαν καταρράκτης μέχρι τον αφαλό κι η πρόζα της σκοτεινής εξουσίας, σε όλες τις γλώσσες, σε όλες τις ηλικίες η ίδια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή