Ενα από τα πλέον παράξενα γεγονότα της ελληνικής πνευματικής ιστορίας είναι πως, ενώ ανήκουμε πνευματικά και ιστορικά στην Ανατολή, μας έμεινε για χρόνια ανεξερεύνητη η λογοτεχνική και, κυρίως, η θεατρική περιουσία της. Αισθανθήκαμε ξαφνικά προδομένοι, όταν ανακαλύψαμε γενναία θεατρική σπορά και θερισμό στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη. Ετσι, όταν κατά μια, πολιτική κυρίως, συγκυρία η δική μας εδώ δικτατορική λογοκρισία και αντίστροφα η άρνηση των Ευρωπαίων να επιτρέψουν παραστάσεις έργων τους στην Ελλάδα των συνταγματαρχών, άνοιξε ο δρόμος για να γνωρίσουμε τη δραματουργία της σοσιαλιστικής Ευρώπης. Το φαινόμενο χρειάζεται εις βάθος εξέταση. Σημειώνω πως το Φεστιβάλ Αθηνών, ορχήστρες, μπαλέτα, όπερες, μετά το εμπάργκο της Δύσης, καλύφθηκε με εξαίσιες ανατολικές σοφιστικές παραγωγές!!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή