Πέτυχε ή απέτυχε η Δικαιοσύνη να ξεπεράσει τις εγγενείς και μη αδυναμίες που την ταλανίζουν τα τελευταία 40 χρόνια και προκαλεί αρρυθμίες στην απόδοσή της; Δηλαδή στην γρήγορη και ποιοτική απονομή της. Ισως γι’ αυτό είχε εκφράσει την επιθυμία του ο Στέφανος Μάνος να ηγηθεί του υπ. Δικαιοσύνης, αλλά μάταια ανέμενε. Το πρόβλημα ξεκινά από τότε που ο δικαστής θέλησε να είναι συνδικαλιστές με πολιτικό μέλλον. Εκτοτε δεν τον απασχολεί τόσο η αφοσίωσή του στην απονομή του δικαίου με πνεύμα ισότητας αλλά στο πώς να μη γίνει δυσάρεστος στην εκτελεστική εξουσία με τις παραφυάδες της. Αυτή η αντίληψη έγινε συναντίληψη μεταξύ μικρής μερίδας δικαστών που επηρέαζε τα πράγματα και διαχέετο στην ομαλή λειτουργία της. Ενας κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός που υποσχόταν καλύτερες συνθήκες εργασίας και πολύ πιο αποδοτικές οικονομικά που ήταν το κυρίως ζητούμενο, απ’ όσο θυμάμαι. Απ’ την άλλη πλευρά, η κάθε κυβέρνηση δεν ήθελε να τους δυσαρεστήσει κι έσπευδε να τους προσεταιρισθεί υποσχόμενη παροχές, κυρίως, οικονομικές. Την ήθελε περισσότερο σύμμαχο στις υποθέσεις με πολιτικό ενδιαφέρον που δεν ήταν λίγες. Αυτή η αλληλουχία γεγονότων και πρακτικών επιλογών επέφερε σύγχυση στη λειτουργία της και στην απονομή της κατά τρόπο που να ικανοποιεί την κοινωνία, όπως θα έπρεπε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή