Στα σχέδια μάχης που συνθέτουν την εκλογική στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη συνυπολογίζονται πλέον τα «μαθήματα» της Ιταλίας, καθώς στο παρασκήνιο πυροδοτούνται αγωνίες για σενάρια και παράγοντες πολιτικής και οικονομικής περιπέτειας και πέραν της Αδριατικής. Παρά τη θεσμική στάση που δημοσίως επιλέγει να κρατά το Μαξίμου στα σχόλιά της για τις πολιτικές εξελίξεις – την επικράτηση της Ακροδεξιάς υπό την Τζόρτζια Μελόνι – στη Ρώμη, η προσοχή είναι στραμμένη στα συμπεράσματα από την ιταλική εκλογική αναμέτρηση και ειδικότερα σε ό,τι αφορά τρεις κινδύνους: αποχή, ψήφος διαμαρτυρίας, ενίσχυση του λαϊκισμού είναι εκείνα που κινητοποιούν το κυβερνητικό επιτελείο. «Χρειαζόμαστε σταθερότητα, όχι άλλους πειραματισμούς στην Ελλάδα», επιμένουν τα κυβερνητικά στελέχη, την ώρα που το διεθνές περιβάλλον («οι σημερινοί ταραγμένοι καιροί», όπως λένε στην κυβέρνηση) εντάσσεται έτσι κι αλλιώς στο συνολικό αφήγημα της ΝΔ.

Η δεξαμενή της αδιαφορίας

Το μότο «πρώτη κάλπη σαν τελική», όπως το διατυπώνει ο Μητσοτάκης για έμφαση στην κρισιμότητα των συσχετισμών που θα προκύψουν στην Κυριακή της απλής αναλογικής, θα συνοδεύεται από θετικά σινιάλα σε κρίσιμες δεξαμενές. Κρίσιμες, υπό την έννοια ότι θα μπορούσαν να μεγαλώσουν επικίνδυνα τη δεξαμενή της αδιαφορίας. Πέρα από την τακτική του Μαξίμου να μιλά οριζόντια με ισχυρά διλήμματα ώστε να ενισχύει το διακύβευμα (και) της πρώτης κάλπης, σκοπεύει να προβάλει δεσμεύσεις προς συγκεκριμένα κοινά, προσδοκώντας προσέλευση στο παραβάν για να δώσουν τη «δεύτερη εντολή». Αυτό περιλαμβάνει και την παραδοσιακή βάση της ΝΔ, αφού ο νεοδημοκρατικός στόχος της αυτοδυναμίας δεν επιτρέπει γαλάζια αποχή. Περιλαμβάνει επίσης τη νεολαία, την οποία όλοι διεκδικούν, γνωρίζοντας ότι εύκολα γυρνά την πλάτη. Το Μαξίμου επιχειρεί ήδη (μέσα από τις πρώτες δράσεις του σχεδίου για φθηνότερη στέγαση, για παράδειγμα) κάλεσμα για «νέο συμβόλαιο» μεταξύ μεγαλύτερων και νεότερων.

Η χαμένη ψήφος

Προ ημερών ο Μητσοτάκης εκτίμησε ότι η ΝΔ μπαίνει στον εκλογικό κύκλο από «θέση ισχύος» με την πεποίθηση ότι τα επιχειρήματά του θα έχουν απήχηση στους πολίτες όταν έρθει η ώρα. Μαζί με την προβολή αυτοπεποίθησης, εκείνο που αρχίζει ήδη να διαφαίνεται στην πρωθυπουργική τακτική, σε επίπεδο ρητορικής, είναι η νέα μετωπική με τον λαϊκισμό. «Δεν υπάρχει περιθώριο» για ψήφο σε κόμματα που «δεν θα έχουν ουσιαστικό ρόλο την επόμενη ημέρα», ούτε για ψήφο διαμαρτυρίας, έλεγε ο ίδιος προεκλογικά το 2019. Ο κίνδυνος για «χαμένες» ψήφους και για αμφισβήτηση ευρωπαϊκών επιλογών (όπως, κατά τους αναλυτές, συνέβη στην Ιταλία) θα μεγαλώνει, όπως παραδέχονται οι μετριοπαθείς του κυβερνητικού επιτελείου, εάν λείπουν οι λύσεις στα προβλήματα και οι «τολμηρές απαντήσεις» για τον δύσκολο χειμώνα. Χαρακτηριστική η πρόσφατη αποστροφή του Μητσοτάκη ότι «οι λαϊκιστές θα βρουν περισσότερες ευκαιρίες να αναδειχθούν…». Ακόμα πιο χαρακτηριστική η αγωνία (με σχετικές προειδοποιήσεις προς τους υπουργούς του) για φρένο στη μετακύλιση του ενεργειακού κόστους στην καθημερινότητα.

Η διεύρυνση δυνάμεων

Τα πρωθυπουργικά «χαρτιά» πέφτουν σε άλλη μία διαρκή πρόκληση: στη διεύρυνση δυνάμεων μέσα από απαιτητικές διεκδικήσεις στον κεντρώο χώρο. Μπορεί στην κυβέρνηση να πιστεύουν ότι πηγαίνοντας όλο και περισσότερο σε κλίμα πόλωσης «το δίλημμα θα ισχυροποιείται και θα είναι “συνεχίζουμε με Μητσοτάκη ή γυρίζουμε στον Τσίπρα;”», ωστόσο παραδέχονται ότι το στοίχημα είναι η επανενεργοποίηση όσων συσπειρώθηκαν γύρω από τη ΝΔ του Μητσοτάκη το 2019 μέσα από χειροπιαστές διαβεβαιώσεις «αξιοπιστίας» και «σταθερότητας». Πρέπει να επιβεβαιώνουμε, όπως το θέτει αρμόδια πηγή, ότι «επί διακυβέρνησής μας η χώρα μπήκε στη σωστή πορεία σε όλα τα σημαντικά μέτωπα: από την εθνική ασφάλεια και το διεθνές αποτύπωμα μέχρι την οικονομία και τον “εκσυγχρονισμό” της καθημερινότητας».