«Μου συστήθηκε ως Τζούλιο και αφού με πλησίασε είδα ότι κράταγε στο χέρι του ένα όπλο με το οποίο με σημάδευε χαμηλά, περίπου στην κοιλιά»…. -«Επικρατεί έντονος φόβος και ανησυχία αφού το κλίμα θυμίζει γκέτο. Παλιότερα ακούγαμε κανονικά μουσική, αλλά πλέον φοβόμαστε μην έρθουν και μας κλέψουν μέχρι και τα ηχοσυστήματα»…. -«Πολλοί γύρισαν από διακοπές και βρήκαν τα δωμάτια παραβιασμένα και από μέσα έλειπαν πράγματα»… Θα μπορούσαν να είναι σκηνές από αστυνομική ταινία με τη δράση συμμοριών της νύχτας στο Μπράουνσβιλ του Μπρούκλιν. Είναι καταθέσεις φοιτητών για όσα συνέβαιναν στις εστίες της Πολυτεχνειούπολης στου Ζωγράφου. Ακούγοντας το Σάββατο στο δελτίο ειδήσεων του MEGA τον Βασίλη Λαμπρόπουλο, ο οποίος αποκάλυψε ότι η αστυνομία γνώριζε τη δράση των συμμοριών μέσα στην Πολυτεχνειούπολη το 2018, αλλά δεν έκανε απολύτως τίποτα, μου ήρθε μια σκέψη στο μυαλό. Δεν την είπα στον αέρα. Κι όμως επανέρχεται ξανά και ξανά από εκείνη την ημέρα. Αραγε, τι θα σκέφτονται όλους αυτούς τους μήνες αυτοί οι φοιτητές που μας βλέπουν να τσακωνόμαστε για την πανεπιστημιακή αστυνομία, για το κατά πόσο χρειάζονται φύλαξη τα Ιδρύματα, για το εάν υπάρχει ακραία καταστολή ή για το εάν η πανεπιστημιακή αστυνομία θα παρεμποδίσει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών στην ακαδημαϊκή κοινότητα; Τι θα συζητούν βλέποντας δελτία, εκπομπές ή διαβάζοντας εφημερίδες οι τέσσερις φοιτητές που περιέγραψαν: «10 άτομα μας περικύκλωσαν έχοντας καλυμμένα τα πρόσωπά τους με κουκούλες και τα χεριά τους με γάντια. Κρατώντας μαχαίρι και πιστόλι μας ξυλοκόπησαν και μας άρπαξαν τα κινητά τηλέφωνα και όσα χρήματα είχαμε πάνω μας».

Εύκολες αναλύσεις από τον καναπέ ατόμων άσχετων με την πανεπιστημιακή κοινότητα, προβολή από εμάς τους δημοσιογράφους κάθε σηκωμένης γροθιάς, νομιμοποίηση της βίας και του τραμπουκισμού και αντιμετώπισή τους ως δικαιολογημένες μορφές αντίδρασης, δημοσιοποίηση μη στοιχειωδώς επεξεργασμένων απόψεων, φθαρμένες νοοτροπίες και μπόλικες ιδεοληψίες. Ολα πλάνα μέσα από τον ίδιο παραμορφωτικό φακό, που θολώνει την πραγματική εικόνα και προβάλλει μηνύματα που τελικά στρέφονται εναντίον αυτών που τάχα πασχίζουν για να προστατέψουν. Πάλι κάποιοι αρνούνται την πραγματικότητα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Συνέβη στην έξαρση της πανδημίας και τα εμβόλια, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και τα μνημόνια. Και τα αποτελέσματα τα είδαμε.