Δεν ήταν αυτό που λέμε «δικός μας». Εγινε, όμως. Ο Κάρλος Ζέκα, μολονότι εδώ και πάνω από πέντε χρόνια αγωνίζεται στην Κοπεγχάγη, ουδέποτε έκοψε τους δεσμούς με την Ελλάδα. Και όχι μόνον γιατί είναι ένας έλληνας διεθνής. Δεν παραλείπει όταν του δίδεται η ευκαιρία να επισκέπτεται τη χώρα μας. Την αγαπά. Του ανταποδίδει η πατρίδα την αγάπη. Φόρεσε και τίμησε τη φανέλα του Παναθηναϊκού επί μια εξαετία. Αρχικά όλοι ήταν δύσπιστοι για την αξία και τις ικανότητές του, αργότερα όμως παραδέχθηκαν αυτόν τον μάλλον ξερακιανό χαφ από την Πορτογαλία. Το 2017 όταν απέκτησε το ελληνικό διαβατήριο και λίγες ημέρες πριν από ένα παιχνίδι της εθνικής ομάδας με αντίπαλο το Βέλγιο, ήταν περιχαρής. Μιλούσε άριστα τα ελληνικά – αυτό δεν ήταν είδηση. Αποτέλεσε έκπληξη πως γνώριζε κάθε στίχο του εθνικού ύμνου. Δεν κοιτούσε δεξιά κι αριστερά με απορία, ούτε ανοιγόκλεινε δίχως νόημα το στόμα. Ο Ζέκα το ζούσε, το ήθελε, το έδειχνε. Κάπως έτσι οι πάντες τον νοιάζονταν, κυρίως γιατί όταν τον καλούσε ο εκάστοτε τεχνικός και τον έριχνε στη μάχη, έδινε όλο του το είναι και κατέθετε κάθε ικμάδα των δυνάμεών του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή