Ο Ελον Μασκ έθεσε σε ψηφοφορία, στο Τwitter, ένα σχέδιο εκτόνωσης της κρίσης στην Ουκρανία. Δεν έχει σημασία το περιεχόμενό του, άλλωστε… απορρίφθηκε από τους ψηφοφόρους. Αν ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο πριν από τριάντα χρόνια, θα έπρεπε να αγοράσει καμιά εφημερίδα, να το γράψει στην πρώτη σελίδα, αλλά και πάλι δεν θα έπαιρνε τη δημοσιότητα που πήρε με ένα tweet. Οι Ουκρανοί του απάντησαν καταλλήλως, ως και ο ίδιος ο Ζελένσκι έγραψε κάτι ειρωνικό. Είμαστε, λοιπόν, στην εποχή όπου ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου είναι ένας τύπος όπως ο Μασκ, ενώ ο Τραμπ ή κάποιος σαν και αυτόν θα διεκδικήσει την ισχυρότερη θέση στον πλανήτη. Και αναρωτιέμαι αν αυτοί οι ακραίοι τύποι απλώς εκφράζουν τους καιρούς μας ή, εν τέλει, είναι οι ίδιοι που τους διαμορφώνουν. Προφανώς ισχύουν και τα δύο ταυτοχρόνως. Αλλά συμβαίνει και κάτι ακόμα: αυτή η ακρότητα μεταφέρεται και σε μας. Σκεφτείτε πόσο έχετε αλλάξει ως άνθρωποι τα τελευταία χρόνια και το συζητάμε πάλι.