NON PAPER

Η οικειοποίηση των μύθων

Σταρ, είδωλο, μύθος. Αυτή είναι, κατά τη γνώμη μου, η διαβάθμιση της δημοσιότητας. Ο ορισμός του σταρ – που κατά τη γνώμη μου είναι λειψός και έχει ανάγκη περαιτέρω προσδιορισμού όπως ποπ σταρ, ροκ σταρ, αντιστάρ που είναι η ανάποδη ανάγνωση της ίδιας  ιδιότητας – έχει να κάνει με το αντίκρισμα της λάμψης και της αναγνωσιμότητας, είναι σαν μάρκα, σαν brand για να το πούμε στα σύγχρονα. Το είδωλο, όπως το λέει και η λέξη, παραπέμπει στην ταύτιση, απευθύνεται μεν σε ένα μεγάλο κοινό αλλά, συγχρόνως, διασώζει και τη σχέση με τον κάθε θαυμαστή ξεχωριστά. Ο μύθος ούτε προσδιορίζεται ούτε στριμώχνεται σε περιγραφές. Υπερβαίνει τη συνθήκη της σχέσης ανάμεσα σε μια διασημότητα και τους θαυμαστές της, υπερβαίνει τις «συνταγές» και τις ερμηνείες και, κυρίως, υπερβαίνει τον χρόνο. Με δυο λόγια, οι μύθοι πιστοποιούνται μετά θάνατον. …Ε, μετά από αυτά, υπάρχει και η Μέριλιν Μονρόε.