Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Την αδιάψευστη αυτή αλήθεια που εκφράζει το αρχαίο γνωμικό μοιάζει να φοβάται ο βουλευτής Λευκωσίας, εκλεγμένος με τη ΔΗΠΑ – Συνεργασία, Αλέκος Τρυφωνίδης, ο οποίος προ ολίγων ημερών ανέδειξε στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής επιτροπής Παιδείας το πρωτοφανές ζήτημα της εγκατάστασης φοιτητών στα Κατεχόμενα εξαιτίας του δυσβάσταχτου κόστους ζωής στην ελεύθερη Κύπρο και συγκεκριμένα των υπέρογκων ποσών που ζητούν για ενοίκιο οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων σε Λεμεσό και Λευκωσία. «Εγινε η αρχή, οπότε αντιλαμβάνεστε… Προσωπικά, διαβλέπω ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που έχουν πάει ως τώρα αλλά αυτοί που θα ακολουθήσουν. Με φοβίζει η διόγκωση του ζητήματος. Γι’ αυτό επέλεξα να το αναδείξω, για να πάρουμε μέτρα άμεσα ώστε να σταματήσουμε αυτή τη θλιβερή ενέργεια, στην οποία όμως τα παιδιά οδηγήθηκαν αναγκαστικά. Γιατί, όπως παραδέχτηκαν τα πανεπιστήμια, φέτος είναι πάρα πολλοί οι φοιτητές που αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να πιάσουν κάπου δουλειά, συνεπεία της οικονομικής τους δυσπραγίας και της απότομης αύξησης του κόστους διαβίωσης», αναφέρει στα «ΝΕΑ» ο κύπριος βουλευτής.

Τα «μονάρια» των 600 ευρώ. Η συγκεκριμένη καταγγελία, που συζητήθηκε την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου στην κοινοβουλευτική επιτροπή Παιδείας ενώπιον των πρυτάνεων των κυπριακών πανεπιστημίων, αφορά περίπου 50 ελληνοκύπριους φοιτητές οι οποίοι, αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στα αυξημένα έξοδα της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς και προκειμένου να μη διακόψουν τις σπουδές τους, κατέληξαν να νοικιάσουν φθηνή στέγη στα Κατεχόμενα, σε σπίτια που απέχουν μόλις πέντε λεπτά από τα πανεπιστήμιά τους στη Λευκωσία και τα οποία βρίσκονται πολύ κοντά στο οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου. Οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων στα Κατεχόμενα προσφέρουν στέγη σε τιμές από 170 ευρώ για το λεγόμενο «μονάρι» μέχρι και 200-220 ευρώ για ένα διαμέρισμα δυάρι. Την ώρα που στη Λευκωσία οι τιμές για τα «μονάρια» αγγίζουν τα 500-600 ευρώ, για τα δυάρια τα 800 ευρώ, ενώ στη Λεμεσό οι φοιτητές καλούνται να πληρώσουν 800 ευρώ για το «μονάρι» και γύρω στα 1.000 ευρώ για το δυάρι. Οι φουσκωμένες τιμές των διαμερισμάτων, η αύξηση στην τιμή της βενζίνης που κάνει απαγορευτική τη μετακίνηση και η μικρή διαθεσιμότητα φοιτητικών κλινών είναι οι βασικοί λόγοι που έσπρωξαν τους φοιτητές να περάσουν την Πράσινη Γραμμή για να σώσουν τις σπουδές τους.

Τα παιδιά φοβούνται. Η βαθιά ανησυχία για τη συγκεκριμένη εξέλιξη ήταν αυτή που οδήγησε τον βουλευτή να επιδιώξει μια συνάντηση με τα παιδιά που αναζήτησαν φθηνή φοιτητική στέγη στα Κατεχόμενα. «Στη Λευκωσία, πριν από την κρίση, οι τιμές ήταν 100-200 ευρώ πιο κάτω. Τώρα ακρίβυναν όλα, η βενζίνη, το ρεύμα, τα προϊόντα. Στα Κατεχόμενα οι τιμές είναι σχεδόν στο ένα τέταρτο. Εγώ τόλμησα και πήγα να δω από κοντά. Είχαμε τις πληροφορίες, οπότε θέλησα να συναντήσω τους φοιτητές και να κουβεντιάσω μαζί τους», περιγράφει ο Αλέκος Τρυφωνίδης προσθέτοντας: «Δεν ήταν εύκολο. Τα παιδιά, τώρα που μαθεύτηκε η πράξη τους, φοβούνται μην τους κάνουν μπούλινγκ. Και εγώ ύστερα από πολλή προσπάθεια και τη βοήθεια φίλων μπόρεσα να τους δω. Περίμενα αρκετή ώρα εκεί και τελικά μίλησα με πέντε έξι κορίτσια και αγόρια κάτω από την πολυκατοικία που νοικιάζουν, στα Κατεχόμενα. Μου είπαν ότι είναι περισσότεροι από 50 οι φοιτητές που νοίκιασαν εκεί γύρω. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τη θλιβερή πράξη που έκαναν, αλλά με πολύ σπαραγμό και πόνο μού είπαν ότι ήταν αναγκασμένα να το κάνουν γιατί είναι παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, παιδιά ορφανά, παιδιά με γονείς άνεργους. Οπότε δεν το έκαναν ελαφρά τη καρδία, ούτε και εμείς καταδικάζουμε τα παιδιά. Καταδικάζουμε την πολιτεία που τα ανάγκασε να προβούν σε αυτήν την πράξη. Και αντιλαμβάνονται και τους κινδύνους. Γιατί πάντα υπάρχει ένα θέμα ασφάλειας όταν είσαι στα Κατεχόμενα. Κάποια στιγμή μπορεί να κλείσουν τα οδοφράγματα για διάφορους λόγους. Αλλά, αφού δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος ζωής, επιλέγουν να ζουν με αυτόν τον κίνδυνο».

Νεαρά ζευγάρια. Αν και πρόκειται για μερικές δεκάδες παιδιά, προς το παρόν, δεν προέκυψε λύση φιλοξενίας τους σε κάποιον χώρο στην ελεύθερη Κύπρο. Η μόνη λύση που συζητήθηκε και η οποία μπορεί να προσφέρει διέξοδο άμεσα είναι η αύξηση της φοιτητικής χορηγίας, καθώς οι άλλες προτάσεις που διατυπώθηκαν αφορούν κίνητρα για ανέγερση φθηνής φοιτητικής στέγης, λύσεις που απαιτούν χρόνο. Κι ενώ όλοι αναμένουν από την κυβέρνηση, η οποία φαίνεται αρκετά προβληματισμένη από τα γεγονότα, να ανακοινώσει τις τελικές της αποφάσεις, υπάρχει μια εξέλιξη ακόμα πιο ανησυχητική. «Το πιο επικίνδυνο όλων», σημειώνει ο Αλέκος Τρυφωνίδης, «είναι ότι τα παιδιά μού είπαν πως είδαν και νεαρά ζευγάρια που εργάζονται στη Λευκωσία να νοικιάζουν στα Κατεχόμενα. Καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνει αυτό. Και επαναλαμβάνω, δεν καταδικάζουμε τα παιδιά που στην οικονομική τους απόγνωση προέβησαν σε αυτήν την πράξη. Στόχος είναι να σπρώξουμε την πολιτεία να επισπεύσει, γιατί εμένα με φοβίζει αυτή η πληροφορία για τα νεαρά ζευγάρια που άρχισαν να κάνουν αυτήν την πράξη, να εργάζονται στη Λευκωσία και να νοικιάζουν στην κατεχόμενη Λευκωσία».