Αν και είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη που θα μπορούσε να μιλήσει για τη θεωρία της σχετικότητας (δεν καταλαβαίνω ούτε πώς δουλεύει το τηλέφωνο), τελευταία την αισθάνομαι ολόγυρά μου. Για την ακρίβεια, την αισθάνομαι να με συμπιέζει σαν ακορντεόν. Σαν τον χρόνο που τόσο καιρό τώρα απλωνόταν και ξαφνικά στένεψε, πύκνωσε, στριμώχτηκε, και μέσα του στριμωχτήκαμε κι εμείς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή