Ηταν η δεύτερη φορά μετά το καλοκαίρι του 2012 (τότε είχε γίνει για άλλους λόγους και με άλλο τρόπο) όπου ο Παναθηναϊκός έμενε με μόλις δύο βασικούς παίκτες από το περσινό σχήμα (Γιώργος Παπαγιάννης και Λευτέρης Μποχωρίδης) και τρεις εκ των ελπιδοφόρων Ελλήνων (Λευτέρης Μαντζούκας, Νίκος Χουγκάζ και Νεοκλής Αβδάλας).

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος απογοητευμένος από μια τραγική χρονιά (που τελείωσε με παταγώδη αποτυχία και απώλεια του πρωταθλήματος με ένα εμφατικό 3-0 του Ολυμπιακού στους τελικούς) κατήργησε το διοικητικό μοντέλο που είχε στηριχθεί σε πρώην άσους της ομάδας (Φραγκίσκος Αλβέρτης και Δημήτρης Διαμαντίδης) με πρόεδρο τον Παναγιώτη Τριαντόπουλο και επανενεργοποιήθηκε βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη και χτίζοντας εκ βάθρων σχεδόν τον Παναθηναϊκό.

Με νέο προπονητή τον Ντέγιαν Ράντονιτς, τεχνικό διευθυντή μια παλιά καραβάνα του συλλόγου (Αργύρης Πεδουλάκης) και αρκετές ποιοτικές μεταγραφές συνδυάζοντας έμπειρους ξένους και ελπιδοφόρους Ελληνες.

Στο έμψυχο δυναμικό του Τριφυλλιού προστέθηκαν οι Μάριους Γκριγκόνις, Ματέους Πονίτκα, Ντέρικ Γουίλιαμς, Πάρις Λι, Νέιτ Γουόλτερς, Αρτούρας Γκουντάιτις, Αντριου Αντριους, τα αδέρφια Καλαϊτζάκη (Παναγιώτης και Γιώργος) καθώς και ο νεαρός Αλέξανδρος Σαμοντούροβ.

Ξεκάθαρος στόχος αυτής της ανοικοδόμησης του Παναθηναϊκού η επιστροφή στην κανονικότητα και η διεκδίκηση και πάλι των τίτλων στην Ελλάδα και της εισόδου στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας.