Η πολιτική του κύρους στη σύνοδο της Πράγας

Μια από τις βασικές εκφάνσεις του ανταγωνισμού για την αναζήτηση ή την επίδειξη ισχύος μεταξύ των κρατών είναι η πολιτική του κύρους. Η επιθυμία για την απόκτηση κύρους ή φήμης στις διακρατικές σχέσεις, ουσιαστικά η διεθνής αναγνώριση της πολιτικοστρατιωτικής ικανότητας ενός κράτους από τους εταίρους του, αποτελεί μία εκ των προσδιοριστικών μεταβλητών της εξωτερικής πολιτικής των κρατών με κύριο εργαλείο τη διπλωματική πράξη. Υπό αυτό το πρίσμα ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με την παρουσία του στη σύνοδο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στην Πράγα, καταδεικνύει αφενός την αναγνώριση από το σύνολο των κρατών-μελών της ΕΕ του ειδικού γεωπολιτικού-γεωοικονομικού βάρους της χώρας του και αφετέρου (μέσω της φήμης ότι η Τουρκία είναι μια χώρα με ιδιάζουσα βαρύτητα για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας) εισπράττει ή επιζητά να εισπράξει πολλαπλάσια πολιτικά-οικονομικά οφέλη. Η πολιτική του κύρους αποκρυσταλλώνεται στην εικόνα που το σύνολο των κρατών-μελών της διεθνούς κοινότητας διαμορφώνει για την Τουρκία, χωρίς αναγκαία να αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Αντικειμενικός στόχος του Ερντογάν είναι να εντυπωσιάσει τα ευρωπαϊκά κράτη με την εθνική ισχύ της Τουρκίας, ώστε τα ίδια να την αναγνωρίσουν ως υπολογίσιμη περιφερειακή δύναμη και να πράξουν τα δέοντα. Αλλωστε δεν δύναται να παροραθούν οι προβολές οικονομικοστρατιωτικής και πολιτικοδιπλωματικής ισχύος της Τουρκίας από «την Κύπρο έως τη Λιβύη, από τα νησιά του Αιγαίου έως τη Συρία, από το Ιράκ έως τον Λίβανο, από τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη έως τις μακρινές ακτές της Ερυθράς Θάλασσας» και την Ουκρανία.