Ορισμένες πολιτικές σχέσεις ακολουθούν το γνωστό κλισέ του ραγισμένου γυαλιού «που δεν ξανακολλά». Δοκιμάστηκαν, απέτυχαν, χώρισαν και δεν αξίζει καν να ξαναπροσπαθήσουν. Κάπως έτσι είναι η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΜέΡΑ25. Ή μάλλον – για να είμαστε ειλικρινείς – η σχέση του Αλέξη Τσίπρα με τον Γιάνη Βαρουφάκη. Οι δρόμοι τους χώρισαν για λόγους ουσιαστικούς κι αγεφύρωτους, από το νόμισμα της χώρας μέχρι την πολιτική και ηθική διάσταση της λαϊκής ετυμηγορίας του 2015 και της «συνθηκολόγησης» με το τρίτο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πως θέλει να είναι, πια, ένα αστικό κόμμα. Κι ο πρόεδρος του ευχαριστιέται να είναι ομοτράπεζος των σοσιαλδημοκρατών ηγετών της ΕΕ, που ίσως να το έβλεπαν θετικά αν αναζητούσε γέφυρα προς το ΠΑΣΟΚ. Αυτό βέβαια προϋποθέτει να πάρει απόφαση να λύσει δια παντός κι επί της ουσίας τα ταυτοτικά του. Ως τότε θα παλινωδεί, πληρώνοντας τις παλιές βαριές κουβέντες του, την περίεργη άποψή του για τους θεσμούς και το πως έκαιγε γέφυρες, προτιμώντας τις νεοδεξιές αντισυστημικές κραυγές των ΑΝΕΛ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή