Ηταν την περασμένη Τρίτη όταν η Εθνική Λυρική Σκηνή αποφάσισε να αλλάξει τους όρους με τους οποίους θα ανεβεί η όπερα δωματίου «Στρέλλα» στην Εναλλακτική Σκηνή, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, λιμπρέτο Αλεξάνδρας Κ* και μουσική Μιχάλη Παρασκάκη. Σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό, η Λυρική «βάσει της παρτιτούρας του έργου στήριξε την καλλιτεχνική ανάγκη να ερμηνευτεί ο ρόλος της Στρέλλας από επαγγελματία βαρύτονο, δεδομένων των υψηλών μουσικών και φωνητικών απαιτήσεων του ρόλου και του είδους. Παράλληλα υπήρξε και ο σχεδιασμός να αναλάβουν ρόλους του έργου διεμφυλικές γυναίκες, μέσω ακρόασης». Υστερα από τις αντιδράσεις, ωστόσο, φορέων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, το λυρικό θέατρο ανακοίνωσε ότι θα διευρύνει τις ακροάσεις για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, «με στόχο να εξαντληθούν οι προσπάθειες – σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο – προκειμένου να βρεθεί μια διεμφυλική γυναίκα ερμηνεύτρια, η οποία να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του έργου». Η συζήτηση της επόμενης ημέρας περιελάμβανε ορισμένα ερωτήματα: πόσο συχνά θα πρέπει να συνυπολογίζουν οι πολιτιστικοί φορείς τα κοινωνικά αιτήματα σε μια καλλιτεχνική πρόταση; Ενα έργο που ξεκινά με συγκεκριμένη φόρμα (η ταινία «Στρέλλα» του Πάνου Κούτρα με την εξαιρετική Μίνα Ορφανού) θα πρέπει να τη διατηρεί σε όλες τις διασκευές; Για όλα αυτά απευθυνθήκαμε στον καλλιτεχνικό διευθυντή της Εναλλακτικής Σκηνής Αλέξανδρο Ευκλείδη.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ