Μοτίβο

Στην πανδημία οι πολιτικοί αντίπαλοι θα έπρεπε να ντρέπονται γιατί δολοφόνησαν ανθρώπους. Στην υπόθεση Λιγνάδη κάλυπταν τον «εκλεκτό τους βιαστή» και δημιούργησαν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα η οποία επέτρεψε την αποφυλάκισή του. Τώρα, «οποιαδήποτε καθυστέρηση στη δημοσιοποίηση των στοιχείων των συλληφθέντων του Κολωνού θα πρόκειται για απόπειρα συγκάλυψης». Το αντιπολιτευτικό μοντέλο των αριστερών είναι πολύ συχνά επαναλαμβανόμενο για να μη μοιάζει με μοτίβο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιμάχεται το κυβερνών κόμμα μόνο υποσχόμενος ένα καλύτερο οικονομικό ή θεσμικό μέλλον. Δεν παίρνει μέρος σε μια πολιτική αντιπαράθεση με τη «νεοφιλελεύθερη Ακροδεξιά» – όπως χαρακτηρίζει τη ΝΔ – προκειμένου να φέρει τη σοσιαλιστική ουτοπία απλά. Στο φαντασιακό των στελεχών του παλεύει και για κάποιου είδους κάθαρση. Για να διώξει από την εξουσία ένα κόμμα που κατέχουν τις ταυτότητές του παιδεραστές, ή που – κατά τα πολακικώς ποσταριζόμενα – σκοτώνει πολίτες με την αναβολή έκτακτων χειρουργείων. Με άλλα λόγια: η αξιωματική αντιπολίτευση αναζητά σε οποιαδήποτε είδηση σοκάρει την κοινή γνώμη το θέμα που θα λερώσει ηθικά την κυβέρνηση.