Πόσο πολλές κρίσεις περάσαμε από το 2010! Μόνον η μνημονιακή περίοδος περικλείει τουλάχιστον τέσσερις. Η παγκόσμια χρηματοοικονομική δίνη του 2008-09 μεταδόθηκε αυτούσια στην Ελλάδα, όσο κοιτούσαμε αλλού, ισχυριζόμενοι, όπως αρχικώς και οι Γερμανοί, ότι αφορά τον άκρατο καπιταλισμό. Ηρθε η κρίση δημόσιου χρέους που παρέσυρε εμάς και ακόμη τέσσερα, τουλάχιστον, κράτη της ζώνης του ευρώ. Το 2014 κοιτούσαμε την έξοδο. Επιλέξαμε όμως μια αχρείαστη πολιτική κρίση. Ακολούθησε η κρίση με τις παλαβομάρες του 2015 και η διάλυση του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και μετά διασχίσαμε μιαν ακόμη δημοσιονομική ύφεση μέχρι το 2018. Πάνω που είχαμε ανασάνει – πολιτικά, δημοσιονομικά, επιχειρηματικά – ήρθε η πανδημία και ο ακραίος λοιμωξιολογικός εγκλεισμός. Προκλήθηκε ξανά κρίση με βαθιά οικονομική ύφεση. Μέσα σε όλα αυτά εξελίσσεται η κρίση απειλής επεισοδίων με την Τουρκία, μαζί και η συνεχής κρίση του Μεταναστευτικού. Μίνι κρίση ήταν και η ανώμαλη έξοδος των εμπορικών κυκλωμάτων από την παγκόσμια απειλή της Covid. Και μετά ήρθε ο Πούτιν και ο πόλεμος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή