Ο Πόντιος Πιλάτος στη Μονή Πετράκη

Οφείλουμε ευθύς εξαρχής να ξεκαθαρίσουμε ότι οιαδήποτε ημερίδα με συγγενές θέμα – «Η αξιοπιστία των θαυμάτων κατά τον 21^ο αιώνα» ή «Το ράσο του κληρικού ως ποινικό αλεξίσφαιρο» – σε οιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, ακόμη και σε εκείνες που έχουν μεγάλη θρησκευτική παράδοση (όπως η Ιταλία, η Πολωνία, η Γαλλία και η Ισπανία), θα διοργανωνόταν αποκλειστικά από καλλιτεχνικά γκρουπούσκουλα που ομνύουν στο όνομα των Μόντι Πάιθον ή του Μίστερ Μπιν. Εδώ όμως, στην υπέροχη πατρίδα μας, τη σταθερά προσηλωμένη στην υποκρισία, θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά ώστε να μη μας πιάσουν νευρικά γέλια κατά την απέλπιδα προσπάθειά μας να προσποιηθούμε ότι συζητάμε για κάτι σοβαρό και καθόλα άξιο διχογνωμίας. Στο κάτω-κάτω της γραφής, η Ελλάδα ανέδειξε πρώτη την επιθεώρηση ως θεατρικό είδος, αλλά και πρώτη τη δολοφόνησε, ένεκα αθέμιτου ανταγωνισμού με την πραγματικότητα.