Τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή δεν σηματοδοτούν μόνο μια επέτειο μνήμης από τη μεγαλύτερη τραγωδία του σύγχρονου Ελληνισμού, αλλά και την έναρξη εκείνης της περιόδου που εκφράζει ένα πολυτάραχο «μέσον» ανάμεσα στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Χαρακτηρίζεται μάλιστα από το πλήρως ασταθές πολιτικό περιβάλλον και τις έντονες, σε βαθμό θεσμικής κωμικότητας, παρεμβάσεις του Στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας. Παράλληλα όμως υπήρξε και περίοδος θεμελίωσης θεσμών και διαδικασιών που τελικά θα αποδειχθούν ιδιαίτερα ισχυρά και θα αποτελέσουν και πυλώνες του κράτους κυρίως για τη μεταπολεμική περίοδο. Η ελληνική μεσοπολεμική περίοδος, χαοτική πολιτικά και θεσμικά, λειτουργεί παράλληλα – με έναν ιδιότυπο τρόπο – ως υπόστρωμα για τη θεμελίωση θεσμών του ελληνικού κράτους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή