Τα εγκλήματα είναι παντοτινά

Πριν από λίγες μέρες, με αφορμή τα εγκαίνια του μετρό στον Πειραιά, κατέβασα από τη βιβλιοθήκη το «10» του Καραγάτση για να θυμηθώ τα σουλάτσα των ηρώων του στους ίδιους δρόμους. Δεν πρόλαβα να το ξανανεβάσω στο ράφι. Η ιστορία του Κολωνού, η εκμετάλλευση, οι βιασμοί και η εκπόρνευση της 12χρονης, η περιθωριοποίηση λόγω φτώχειας, ο εκπεσμός των ηθικών αξιών, κάτι μου θύμιζαν όλα αυτά. Ναι, την Κλειώ, τη μαθήτρια που εκείνο το 24ωρο στο οποίο «στριμώχνεται» αυτός ο λογοτεχνικός θησαυρός τελειώνει το Δημοτικό. Σε μια υποβαθμισμένη περιοχή του Πειραιά. Οι γονείς της τής έχουν κλείσει ήδη «πελάτες», περίμεναν, απλώς, να τελειώσει το σχολείο. Το κορίτσι το λέει στον δάσκαλό του. «Κρυφάκουσα μια κουβέντα τους. Βιάζεται ο εφοπλιστής που τους υποσχέθηκε εκατό λίρες για να είναι ο πρώτος». Εκείνος την καθησυχάζει ότι θα κανονίσει άμεσα την υπόθεση, αλλά τον προλαβαίνουν τα γεγονότα. Η ανήλικη συλλαμβάνεται το ίδιο απόγευμα. Κουβαλάει στη σχολική τσάντα της ένα πακέτο που της έχει δώσει η μάνα της, ότι δήθεν είναι μπακλαβάς, για να το πάει σε κάποιο καφενείο. Το πακέτο όμως περιέχει δύο κιλά χασίς κι έτσι η Κλειώ, που αποδεδειγμένα δεν γνώριζε τίποτα, απομακρύνεται από τους γονείς της και από την πορνεία.