Αγκυλώσεις

Οι υποστηρικτές της, από την άλλη, προειδοποιούν πως η ανατροπή της θα τελείωνε το κόμμα. Γιατί αν διώξει δεύτερο πρωθυπουργό μέσα σε λίγους μήνες, η ήττα στις επόμενες εκλογές θεωρείται μαθηματικά βέβαιη. Οι απόψεις, λοιπόν, για το ποιες κινήσεις συνιστούν «επιχείρηση διάσωσης» διαφέρουν. Προτού, βέβαια, καταλήξουν στη μέθοδο με την οποία θα διαχειριστούν μια από τις χειρότερες κρίσεις στην ιστορία τους, οι Συντηρητικοί θα πρέπει να αναλογιστούν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για το ξέσπασμά της. Ούτε η Τρας, ούτε ο Τζόνσον εξελέγησαν μόνοι τους. Το κόμμα έκρινε ότι θα διορθώσει ένα λάθος που τού κόστιζε ακριβά κάνοντας ένα ακόμη μεγαλύτερο. Αγνόησε δυο φορές τα σημάδια που έδειχναν πώς εκείνοι θα συμπεριφέρονταν στο νούμερο 10 της Ντάουνινγκ Στριτ. Δεν είναι ασυνήθιστο οι κομματικές βάσεις να διαλέγουν τον πιο ανεπαρκή δελφίνο για αρχηγό. Το έχουν πάθει κι οι Εργατικοί. Εχει συμβεί και στην Ελλάδα, τόσο στους κεντροδεξιούς όσο και στους κεντροαριστερούς. Απλά, σ’ αυτή τη βρετανική περίπτωση, φαίνονται καθαρότερα οι συνέπειες της τάσης όσων φέρουν κομματικές ταυτότητες να ψηφίζουν ηγεσία υπολογίζοντας μόνο τις εσωκομματικές τους αγκυλώσεις.