Το 1872 η περιοχή της σημερινής Αλεξανδρούπολης ήταν μια αφιλόξενη και αλίμενη ακτή. Είχε έναν μονάχα μόνιμο και ανέστιο κάτοικο· έναν οθωμανό μοναχό – ντεντέ στα τουρκικά – που ζούσε κάτω από τη σκιά μιας μεγάλης βελανιδιάς, κοντά στη θάλασσα. Από αυτόν τον καλόγερο πήρε το όνομά της η περιοχή με τον πανύψηλο φάρο και τις λίγες παράγκες στην έρημη ακτή. Ηταν οι παράγκες των ψαράδων της γειτονικής ονομαστής πόλης Αίνου, Ενέζ για τους Τούρκους, στην ανατολική όχθη του Εβρου. Ερχονταν στο γειτονικό Ντεντέαγατς με τις βάρκες και τα σύνεργά τους για να ψαρέψουν στους ψαρότοπους που δημιουργούσαν με τα γλυκά νερά και τις φερτές ύλες οι εκβολές του μεγάλου ποταμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή