Μουγγός προφήτης έκλαιγε για την κακή του τύχη,

που ‘χε να πει και σώπαινε κι οι άλλοι κελαηδούσαν.

Ολοι τον προσπερνούσανε και μόνο μια γυναίκα

γύρισε και τον κοίταξε με μάτια βουρκωμένα.

Ετυχε να ‘ναι καστανά

και λύθηκε η φωνή του.

Τώρα γυρίζει και λαλεί και της τηλεφωνάει,

μα παίρνει λάθος αριθμό κι ακούει προφητείες:

πως είν’ γραφτό της να χαθεί απ’ το δικό του χέρι.

Παίρνει μαχαίρι δίκοπο

και κόβει το δεξί του,

αλλά τα ξημερώματα

το βρίσκει φυτρωμένο.

Ο Μιχάλης Γκανάς, για το έργο του οποίου τις προάλλες η Ακαδημία Αθηνών αδιαφόρησε, τιμάται σήμερα από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Επί τη ευκαιρία, δημοσιεύω ένα από τα πιο αγαπημένα ποιήματά του, τον «Μουγγό προφήτη», που δημοσιεύτηκε το 1993 στην «Ανθοδέσμη» (εκδ. Αγρα), ομαδική συλλογή στην οποία συμμετείχαν ακόμα ο Διονύσης Καψάλης, ο Γιώργος Κοροπούλης και ο Ηλίας Λάγιος.