Χωρίς να το ξέρει ο εικονογράφος Θανάσης Πέτρου απευθύνεται σε περισσότερους Νεαπολίτες της Θεσσαλονίκης απ’ όσους φαντάζεται (ένας από αυτούς και ο γράφων). Και έχει δίκιο όταν «απεμπολεί» το δικαίωμα της εξαντλητικής εξιστόρησης για τη συνοικία των πολλαπλών μεταμορφώσεων. Ακόμη και σε ένα ιστοριογραφικό πορτρέτο – πόσω μάλλον σε ένα graphic novel, με δεδομένες τις δημιουργικές αυθαιρεσίες που οφείλει στον εαυτό του και τους αναγνώστες του ο συγγραφέας -, αυτό που ορίζουμε ως «Ιστορία» δεν μπορεί παρά να υπόκειται σε ένα συνεχές editing. Εκείνο που αντιστοιχεί στα θραύσματα, τις μικρές ψηφίδες, την άμπωτη και την παλίρροια των αναμνήσεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή