Ο Θησέας στο Ρέθυμνο είναι κάτι περισσότερο από εφτά τρυφερές παρθένες και δυο υγρά ρουθούνια που αχνίζουν στο σκοτάδι. Είναι, θα έλεγα, πολύ περισσότερο. Κατεβαίνει σχεδόν πάντοτε σε λάθος στάση, κι είναι αυτό κυρίως που κάνει τη διαφορά. Τα πάντα εξαρτώνται από την ποιότητα της έκστασης. Βέβαια την εποχή που είχαν νόημα οι αγελάδες τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τώρα οι κοπέλες αγνοούν από τι είναι φτιαγμένος ο έρωτας, όμως αυτό δεν τις εμποδίζει να κυκλοφορούν ολόγυμνες, έστω και μεταφορικά. Τελικά κανείς δεν πεθαίνει από αγάπη. Ετσι γυρίζεις στο σπίτι καπνίζοντας κάθε βράδυ, απαρηγόρητος, με ιδρωμένο τρίχωμα που γυαλίζει από τη μοναξιά.

Ο καθηγητής Νάσος Βαγενάς, με την άλλη του ιδιότητα, του ποιητή, ήταν χθες ανάμεσα στα τιμώμενα πρόσωπα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Ωσπου να ανακαλυφθεί και η τρίτη του ιδιότητα, του ποδοσφαιριστή στη Δόξα Δράμας και στον Εθνικό Πειραιώς, φιλοξενώ ένα ποίημά του από τη συλλογή του «Περιπλάνηση ενός μη ταξιδιώτη» (Κέδρος, 1986).