Πολλά τα διδάγματα αυτές τις μέρες από τη Βρετανία. Η πρωθυπουργός Λιζ Τρας έχει καταφέρει σε διάστημα έξι εβδομάδων να ακυρώσει το όποιο πολιτικό της πλεονέκτημα, να δυναμιτίσει περαιτέρω με τις απότομες στροφές της τη βρετανική οικονομία και να κάνει τους πιο σοβαρούς δημοσιολόγους και μια σειρά πολιτικών στελεχών να μιλούν για την ανάγκη μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης χωρίς εκείνη. Ο βερμπαλισμός με τον οποίο αρχικώς η Τρας αντιμετώπισε τα δημοσιονομικά της Βρετανίας και η επιπολαιότητα που επέδειξε στη φορολογία (με άγαρμπη μείωση και χωρίς σχέδιο) διαμόρφωσαν ένα ασταθές περιβάλλον και η απότομη αλλαγή της στρατηγικής της προς μια συνετή γραμμή απλώς επιβεβαίωσαν το έλλειμμά της και πυροδότησαν τα σενάρια για ένα άλλο μοντέλο διακυβέρνησης.

Ολα τα παραπάνω συμβαίνουν σε μια Βρετανία που αναζητά τον βηματισμό της μετά το Brexit και τις βραχύβιες κυβερνήσεις που το συνόδευσαν κατά ή μετά την εφαρμογή του. Ολα τα παραπάνω συμβαίνουν σε μια Βρετανία που έχει αποσυνδεθεί οργανικά από την Ευρώπη και που αντιμάχεται τις διεθνείς προκλήσεις με επιστροφή στην εθνική της πολιτική. Και βέβαια η απομείωση του κύρους του πολιτικού της προσωπικού, μέρος της κρίσης, είναι αποτέλεσμα των πολλών στροφών, περιδινήσεων και μεταβολών των στόχων των κομμάτων της. Η πιθανή αποπομπή της Τρας είναι ο κρίκος σε μια παρατεταμένη κρίση εμπιστοσύνης. Η εποχή δεν ευνοεί βερμπαλισμούς και κωλοτούμπες.