Η χθεσινή εκτόξευση πυραύλου μέσου βεληνεκούς από την Τουρκία συνιστά σημαντική εξέλιξη. Πρώτα απ’ όλα πιστοποιεί την ικανότητα της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας. Μετά τα ιδιαίτερης αποτελεσματικότητας drones που ενεργοποιούνται στην Ουκρανία και αλλού μπορεί να παράγει και πυραύλους μέσου βεληνεκούς (εάν βέβαια επιβεβαιωθούν τα δεδομένα γύρω από την εκτόξευση και την παραγωγή του πυραύλου). Από πολιτική άποψη η εκτόξευση συνιστά πρόσθετο βήμα αναβάθμισης της Τουρκίας και στη διαδικασία απόκτησης σύγχρονου εξοπλισμού, πολύ περισσότερο εξοπλισμού εγχώριας παραγωγής, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα. Και αυτή είναι μια πτυχή που πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά. Η απαγόρευση εξαγωγών όπλων στην Τουρκία, πολύ περισσότερο το embargo, έχει ως ανεπιθύμητη συνέπεια τη μετατροπή της Τουρκίας σε χώρα παραγωγής όπλων και εξαγωγής όπλων. Από την άλλη μεριά, δείχνει ότι η διαδικασία των εξοπλισμών οδηγεί σε ανταγωνισμό εξοπλισμών. Ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος, που κατανοούσε αυτή τη διάσταση, είχε προτείνει το 1976 στην Αγκυρα τη σύναψη συμφώνου ελέγχου των εξοπλισμών, πρόταση που απέρριψε η Τουρκία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή