Την Παρασκευή έγραψα ότι η Βουλή, από το να κάνει συζήτηση για την παιδική κακοποίηση, οφείλει να ασχοληθεί με το πρόβλημα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Ο καθηγητής Παιδοψυχιατρικής Γεράσιμος Κολαΐτης έσπευσε να μου υπενθυμίσει ότι οι έννοιες της ψυχικής υγείας και της παιδικής κακοποίησης είναι, ούτως ή άλλως, συνδεδεμένες. Ενα παιδί κακοποιείται από ανθρώπους με διαταραγμένη ψυχική υγεία και εν συνεχεία εξελίσσεται σε ενήλικα που αντιμετωπίζει διαταραχές. Ωστόσο, όπως λέει ο καθηγητής, αυτά τα θέματα δεν αποτελούν προτεραιότητα της πολιτείας. Φυσικά. Ομως όταν οι πολιτικοί πιάνουν τη σχετική κουβέντα, η προσέγγιση συχνά είναι επιδερμική. Ναι, τους ενδιαφέρει η παιδική κακοποίηση, αλλά στον βαθμό που έχει να κάνει με δομές υποστήριξης και προσλήψεις κοινωνικών λειτουργών. Μέχρι εκεί. Πιο μέσα δεν πάει κανείς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή