Η υπόθεση του Κολωνού υπογραμμίζει την κλίμακα που έχουν τα φαινόμενα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και την εμφανή ανεπάρκεια των μέχρι τώρα στρατηγικών αντιμετώπισής τους. Σε αυτό το πλαίσιο έχει προταθεί ως μία εκ των λύσεων η διαμόρφωση δημόσιου μητρώου δραστών σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, που θα επέτρεπε, σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, την αποτελεσματικότερη επιτήρηση των δυνητικών δραστών και άρα την προστασία των ανηλίκων. Ομως, υπάρχουν και έντονες αντιρρήσεις από εκείνους που υποστηρίζουν ότι πρακτικές διά βίου στιγματισμού (που συχνά αφετηρία έχουν αδικήματα που διέπραξαν ανήλικοι) τελικά δεν αποδίδουν. Ουσιαστικά, το ερώτημα που τίθεται στη δημόσια σφαίρα είναι εάν προέχει η περαιτέρω αυστηροποίηση των ποινών ή ένα συνολικότερο πλαίσιο που να επικεντρώνει στην πρόληψη και στην υποστήριξη. «ΤΑ ΝΕΑ», αναζητώντας τις διαφορετικές απόψεις και επιχειρήματα, ζήτησαν τη γνώμη της Αγγελικής Καρδαρά, διδάκτορος του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, φιλολόγου και τακτικής-επιστημονικής συνεργάτιδος του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος, και του Διονύση Χιόνη, δικηγόρου, ΜΔΕ Εγκληματολογίας και προέδρου του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος.