Για το «παράδοξον» Μπέρτολτ Μπρεχτ στην ελληνική θεατρική ιστορία αναφέρθηκα στο πρώτο από τα κείμενα σε αυτή τη σελίδα που αφιερώνεται στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου, όπου ο Μπρεχτ, κυρίως για πολιτικούς λόγους, κυριάρχησε για χρόνια μετά τη ρωσική περεστρόικα και στα ευρωπαϊκά σκηνικά συμβάντα. Στην Ελλάδα υπήρξε θεατρική χρονιά που παίζονταν, όπως σημείωσα ήδη, τρία έργα του Μπρεχτ. Και εδώ και 15 χρόνια δεν παίχθηκαν πανελληνίως, παρά ελάχιστα. Ομολογώ ηλιθιωδώς ανέντιμο για έναν συγγραφέα που δεν παίχθηκε, παρά περιθωριακά στην κομμουνιστική Ρωσία και στους δορυφόρους της, εμπεδώνοντας σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη πως τα καθεστώτα που όμνυαν στον Μαρξ ήταν ό,τι αντιμαρξιστικότερο γίνεται: αντιδιαλεκτικά, αν θυμηθούμε πάντα πως διαλεκτική, από την εποχή του Ηράκλειτου ως τον Εγελο είναι «η σύγκρουση των αντιθέτων», άρα αντιδογματική ερμηνεία της ιστορίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή