Είτε µιλάµε για τµήµατα της κλασικής Δεξιάς και της Ακροδεξιάς, που βλέπουν έναν κίνδυνο διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, διάβρωσης της εθνικής ταυτότητας και υπονόµευσης της οικογένειας, είτε για τµήµατα της Αριστεράς που ανησυχούν ότι τέτοια ζητήµατα θα αξιοποιηθούν για να νοµιµοποιηθούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ιµπεριαλιστικές επεµβάσεις, συχνά στη δηµόσια συζήτηση τα ανθρώπινα δικαιώµατα αντιµετωπίζονται ως πρόβληµα και ο «δικαιωµατισµός» εξελίσσεται σε µια αρκετά βολική κατηγορία µέσα στην πολιτική αντιπαράθεση. Πρέπει όντως να αρχίσουµε να βλέπουµε τα δικαιώµατα µε καχυποψία;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή