Αναζωογονητική επιστροφή

Αναζωογονητική η επιστροφή του Σωτήρη Γκορίτσα στο σινεμά με το «Εκεί που ζούμε» (Ελλάδα, 2022), 12 χρόνια μετά την προτελευταία ταινία του, «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα». Εδώ, ο σκηνοθέτης μεταφέρει στον κινηματογράφο το ομότιτλο μυθιστόρημα του Χρίστου Κυθρεώτη καταγράφοντας ένα 24ωρο από τη ζωή ενός νέου ανθρώπου (Προμηθέας Αλειφερόπουλος), ο οποίος κατά τη διάρκεια αυτής της μιας ημέρας, θα λάβει μέρος σε πολλές μάχες – η σημαντικότερη με τον ίδιο τον εαυτό του. Τα προβλήματα με το σπίτι στο οποίο κατοικεί με νοίκι (χρωστά), ή με τις ερωτικές σχέσεις του, είναι ψίχουλα μπροστά στην υπόθεση της μητέρας ενός φίλου του (Χριστίνα Τσάφου, Μάκης Παπαδημητρίου) την οποία υπερασπίζεται στα δικαστήρια και κυρίως τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έχει με τον πατέρα του (ένας έξοχος Στέλιος Μάινας σε έναν ρόλο για τον οποίο αξίζει βραβείο). Οσο η ώρα περνά τόσο ο κλοιός σφίγγει, όμως ο Γκορίτσας είναι άνθρωπος με χιούμορ που ανακατεύεται έξυπνα με το δράμα οπότε η ταινία δεν σε αφήνει σε ησυχία. Την ίδια ώρα έχει και θέμα και ρυθμό και συναισθηματικούς χυμούς και αναγνωρίσιμους ήρωες και ιστορία· όλα δηλαδή τα συστατικά που χρειάζονται ώστε η ταινία να αποκτήσει την εικόνα μιας ευπρεπέστατης, σύγχρονης παραγωγής που καταφέρνει να ακτινογραφήσει με ακρίβεια τη ζωή πολλών ανθρώπων ίσως, στην Αθήνα σήμερα. Μια εικόνα διατυπωμένη με σοβαρότητα αλλά και ταυτοχρόνως κάπως ανάλαφρα. Τόσο όσο και στα δύο.