Στο τελευταίο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ψιλά γράμματα» (εκδ. Καστανιώτη) αφουγκράζεται έναν σιγανό, «αόρατο» και σκεπτόμενο μηχανικό πυροσβεστικών αεροπλάνων, τον Μιχάλη Τσιούλη, όπως και τον μεσοαστικό του περίγυρο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 έως και περίπου την εποχή μας ανατέμνονται οι ψυχικές του μεταπτώσεις, όπως και οι κοινωνικές μεταστροφές που συντελούνται στη χώρα. Αυτές που πέρασαν και στη συζήτησή μας με τη συγγραφέα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή