Παρατηρείται στις μέρες μας η απόπειρα αποδόμησης ορισμένων παλιών και ανθεκτικών προκαταλήψεων σχετικά με τον Μεσαίωνα, τι συμβαίνει όμως με το Βυζάντιο; Η ευρέως διαδεδομένη άποψη θέλει το βυζαντινό πολιτικό καθεστώς να είναι μια ανατολίτικου τύπου μοναρχία, μια θεοκρατία όπου ο αυτοκράτορας είναι «επιλεγμένος» από τον Θεό. Η πραγματεία του γνωστού βυζαντινολόγου Αντώνη Ε. Καλδέλλη αποτελεί απόπειρα ανατροπής ορισμένων βασικών απόψεων που θεωρούνται μέχρι σήμερα ευρέως παραδεκτές στις βυζαντινές σπουδές. Σύμφωνα με το δικό του ερμηνευτικό μοντέλο, η αυτοκρατορία που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «Βυζάντιο» δεν αντλούσε την πολιτική νομιμοποίησή της από μια, χριστιανικής προέλευσης, θεϊκή επικύρωση, στο πλαίσιο της οποίας οι αυτοκράτορες θα έπρεπε να κυβερνούν ελέω Θεού, αλλά ήταν πολιτειακή, αποτελώντας έναν γνήσιο συνεχιστή της ρωμαϊκής res publica.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή