Μίμησις πράξεως τελείας

Θεέ μου, τι ταπείνωση για το ανθρώπινο είδος, την ιστορία του, τις κατακτήσεις του, τους αγώνες του. Ασφαλώς θα είδατε κι εσείς στην τηλεόραση, κι όχι μια φορά, συνέδριο ή κομματική συγκέντρωση σε μία τεράστια αίθουσα με τουλάχιστον 5.000 θέσεις, Κινέζους να χειροκροτούν τον ηγέτη τους. Εχω την εντύπωση πάντα πως ο τηλεοπτικός φακός κρύβει έναν μαέστρο ενορχηστρωτή των συμπεριφορών των μελών. Διότι είναι πέρα από καταπληκτικό το γεγονός πως κάθε φορά εκπλήσσεσαι μπροστά σε 5.000 ανθρώπους να χειροκροτούν στον ίδιο ακριβώς ρυθμό, με τις ίδιες κινήσεις, σαν μηχανικά παιχνίδια, ξέρετε, σαν κάτι κουρδιστά αρκουδάκια που χτυπάνε παλαμάκια. Σκέφτομαι κάθε φορά που αντικρίζω αυτό το θέαμα πόσες άραγε δοκιμές, πόσες πρόβες έχουν προηγηθεί και ποια τιμωρία υφίσταται όποιος καθυστερεί στον ρυθμό, όποιου τα χέρια δεν υψώνονται φανερά στον θεατή μπροστά στο στήθος, ώστε να είναι βέβαιος ο «ενθουσιώδης» χειροκροτητής πως τον βλέπει το σύμπαν με πόση πειθαρχία εκδηλώνει τον θαυμασμό του, την κατάφασή του στα δρώμενα. Κάθε φορά, αν δω ότι σε κάποια σειρά κάποια χέρια δεν φαίνονται, είναι βέβαιο πως ο κάτοχός τους την επομένη θα βρεθεί σε φυλακή ή θα ταπεινωθεί δημόσια με εξευτελιστικές τιμωρίες.