Η νορμάλ διαδρομή τρεξίματός μου με οδηγεί μέσα από στενούς δρόμους στην πόλη όπου ζω, στην οποία άλλοτε κατοικούσαν εργάτες σε εργοστάσια. Λίγο αργότερα τρέχω σε ελικοειδή μονοπάτια μέσα από αγροκτήματα και μικρές συστάδες πετρόκτιστων σπιτιών και φτάνω στους γκριζοπράσινους βαλτότοπους. Είναι μια ζόρικη διαδρομή, αλλά η θέα από την κορυφή του λόφου κόβει την ανάσα. Σε μια καθαρή μέρα, μπορείς να δεις δάση, χωράφια, έλη και λίμνες σχεδόν 50 χλμ. μακριά στο Γιόρκσαϊρ Ντέιλς. Κάνω την ίδια διαδρομή τρέχοντας σχεδόν κάθε μέρα, και κατά κάποιον τρόπο μού φαίνεται διαφορετική κάθε φορά. Δεν το βαριέμαι ποτέ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή