Γιατί χρειάζονται οι εθνικές επέτειοι

Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης το θέμα «επέτειος» έχει αναχθεί σε ύψιστη συνθήκη. Ποια επέτειος; Η οποιαδήποτε. Οι επίσημα καταχωρισμένες ή αυτές που προκύπτουν από ένα «γκουγκλάρισμα» στα ημερολόγια και στα «σαν σήμερα». Η ημερομηνία που γεννήθηκε ο Χατζιδάκις, που αυτοκτόνησε ο Καρυωτάκης, που κηδεύτηκε ο Παλαμάς, που πήρε ο Σεφέρης το Νομπέλ, που μίλησε ο Ελύτης στη Σουηδική Ακαδημία, που ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ, που κερδίσαμε το Euro, που χάσαμε στη Eurovision, που μπήκαμε στο ευρώ, που παραλίγο να βγούμε από το ευρώ, που πνιγήκαμε, που καήκαμε, που σωθήκαμε γίνονται αφορμή να σχηματιστούν μεγάλες ή μικρές διαδικτυακές κοινότητες για να τη «γιορτάσουν», να τη σχολιάσουν και να την προβάλουν στο σήμερα πολιτικολογώντας, αερολογώντας, αμπελοφιλοσοφώντας. Τριακόσιες εξήντα πέντε ημέρες, τριακόσιες εξήντα πέντε αφορμές τον χρόνο για να επιχρωματίσει ο κάθε χρήστης ακόμη πιο έντονα το διαδικτυακό του άβαταρ. Δεν το λέω για κακό. Και οφείλω να ομολογήσω ότι αντλώ κι εγώ από το «σαν σήμερα» θέματα για το καθημερινό κείμενό μου στην εφημερίδα.