Ετσι αρχίζει το πεζό ποίημα «Οι Γαμπροί», που έγραψε η ρωσίδα ποιήτρια Ντάρια Σερένκο στο λεωφορείο που τη μετέφερε από την Τιφλίδα στο Γκριγκολέτι της Γεωργίας. Πήγαινε εκεί για ένα Σαββατοκύριακο μαζί με άλλες ακτιβίστριες από τη Φεμινιστική Αντιπολεμική Αντίσταση, την οργάνωση που ίδρυσε την επομένη της εισβολής της χώρας της στην Ουκρανία. Το προηγούμενο διάστημα είχε ζήσει πολλές άυπνες νύχτες εξαιτίας της επιστράτευσης που διέταξε το Κρεμλίνο στις 21 Σεπτεμβρίου. Είχε διαδηλώσει μαζί με άλλες γυναίκες κατά της επιστράτευσης, είχε συνδράμει τα θύματα της αστυνομικής βιαιότητας, είχε βοηθήσει όσους αποφάσισαν να λιποτακτήσουν ή να εγκαταλείψουν τη Ρωσία. Στο λεωφορείο, διάβαζε ένα βιβλίο της λευκορωσίδας συγγραφέα Τατσιάνα Ζαμιρόφσκαγια για τον Βάλτερ Μπένγιαμιν, ο οποίος προσπάθησε να δραπετεύσει από την κατεχόμενη Γαλλία και αυτοκτόνησε σε ένα ξενοδοχείο όταν συνειδητοποίησε ότι οι αρχές της φρανκικής Ισπανίας θα τον έστελναν πίσω.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή