Ο δυσανάγνωστος πόλεμος

Kάθε πόλεμος είναι παγκόσμιος πόλεμος. Κυρίως λόγω της ανάπτυξης των μέσων μαζικής επικοινωνίας και των social. Ετσι δεν υπάρχει ακριβώς ο «πόλεμος», αλλά η μιντιακή εμπέδωσή του. Συνήθως η γεωπολιτική σύγκρουση εκμεταλλεύεται τοπικές συγκρούσεις, όταν δεν τις προκαλεί. Ομως το μεγάλο γεγονός είναι η διασπορά της πολεμικής πληροφορίας. Σήμερα έχει επικρατήσει η διατύπωση «πόλεμος δι’ αντιπροσώπων». Ομως και προηγούμενοι πόλεμοι, της Κορέας, του Βιετνάμ, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Συρίας, η εμφύλια σύγκρουση στην Κούβα κ.λπ., ήταν μικροί «παγκόσμιοι» πόλεμοι, σε μεγάλο βαθμό, εξελισσόμενοι με αντιπροσώπους. Η σημερινή ανατριχιαστική συζήτηση για τον πυρηνικό κίνδυνο κατά τη σύγκρουση στην Ουκρανία ουσιαστικά αντηχεί αυτό που ενυπήρχε στις περισσότερες προηγούμενες συγκρούσεις. Βέβαια έχουν συμβεί (και συνεχίζουν) και φρικώδεις συγκρούσεις, σε μέρη όμως ελάσσονος ενδιαφέροντος για τις κυβερνήσεις του «αναπτυγμένου κόσμου». Στην Αφρική π.χ., που όμως δεν χωρούν στο μενού των ειδήσεων, ίσως γιατί, από προπαγανδιστικής απόψεως, δεν είναι τόσο αποδοτικές. Δεν εμπλέκονται άμεσα οι στρατηγικοί αντίπαλοι των μεγάλων χωρών, άρα δεν έχει κανείς να κερδίσει κάτι από την τηλεοπτική διακήρυξη του λυγμού του. Ας βυθιστούν στο αίμα οι ιθαγενείς. Αλλωστε ο οριενταλισμός δεν υποκαθιστά τον βαθύ δημοκρατικό ανθρωπισμό ή εξαντλείται στα καλογυρισμένα ντοκιμαντέρ και στις ανθρωπιστικές οργανώσεις.