Η χρήση αγωγής για ψυχική νόσο κουβαλάει το ίδιο στίγμα με τη νόσο καθαυτή (η αρνητική συνδήλωση της λέξης «ψυχοφάρμακα» τα λέει όλα). Αυτό καταλήγει στο να μη λαμβάνουν φροντίδα άνθρωποι που την έχουν ανάγκη. Ενώ η εμπειρία (κοινή, επιστημονική και προσωπική) καταδεικνύει πως η αγωγή κι η ψυχοθεραπεία με τακτική παρακολούθηση ειδικού ιατρού, βελτιώνουν σε τεράστιο βαθμό την ποιότητα ζωής των πασχόντων. Εξάλλου, τα φάρμακα που έχουμε πια στη διάθεσή μας είναι τα καλύτερα που είχαμε ποτέ, ώσπου η έρευνα να ανακαλύψει άλλες, ακόμη καλύτερες, ουσίες ή/και μεθόδους. Επίσης, όπως και με οποιαδήποτε άλλη φαρμακευτική αγωγή για οποιοδήποτε νόσημα, η διακοπή ή η συνέχιση της χωρίς την επίβλεψη και τη σύμφωνη γνώμη γιατρού, είναι προβληματική έως επικίνδυνη. Κι εδώ το στίγμα αποδεικνύεται και πάλι ανασταλτικός παράγοντας, καθώς πολλοί προτιμούν να «αυτοθεραπεύονται» αντί να βρίσκονται υπό ιατρική παρακολούθηση. Χρειάζεται, άρα, κι η σχετική δημόσια συζήτηση να γίνεται με εξαιρετική υπευθυνότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ