Οι αυταπάτες περί «ελληνοτουρκικής φιλίας», «συνεννόησης» και «ομαλής συνύπαρξης» Ελλάδας – Τουρκίας κατέρρευσαν τελικώς έπειτα από αλλεπάλληλες διαψεύσεις, ενώ οι δύο γειτονικές χώρες βρίσκονται πλέον στα πρόθυρα σύρραξης (που κάθε εχέφρων άνθρωπος εύχεται ασφαλώς να αποσοβηθεί, αλλά και κάθε εχέφρων άνθρωπος πρέπει να είναι έτοιμος να διαχειρισθεί ψυχικά και πρακτικά). Αλλά, ως κοινωνία, διανύσαμε τις τελευταίες δεκαετίες υποβαλλόμενοι σε καταιγισμό ψευδαισθήσεων και μύθων σχετικά με τις προθέσεις της γείτονος. Ο μύθος του «εξευρωπαϊσμού» της Τουρκίας, ο μύθος της «δυτικής» Τουρκίας, ο μύθος της «ελληνοτουρκικής συνεννόησης», ο μύθος της «ελληνοτουρκικής φιλίας» και ο μύθος της υποτιθέμενης δυνατότητας «να τα βρούμε» με τους Τούρκους μέσω διαπραγματεύσεων. Αυτοί οι μύθοι επί δεκαετίες συνοδεύονταν από την καταγγελία όσων επέμεναν για τις (εξόφθαλμες) αναθεωρητικές τουρκικές προθέσεις. Ο ρεαλισμός ονομάστηκε «εθνικισμός», η ορθή ανάγνωση των τουρκικών προθέσεων λοιδορήθηκε ως «υπερπατριωτισμός» και οι προειδοποιήσεις για το μέλλον στιγματίστηκαν ως «σοβινισμός».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ