Αποτελέσματα

Και τσίταρε και λίγο Καβάφη, απαριθμώντας τα σκάνδαλα που μουντζούρωσαν το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα, πριν διαπιστώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «νιώθει οικεία στο σκοτάδι γιατί φοβάται το φως». Αυτό το μοντέλο αντιπαράθεσης είναι παλιό. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που κυβερνητικοί δήλωναν την ανησυχία τους για το τοξικό κλίμα που θα εγκλώβιζε τη χώρα σε μια προεκλογική περίοδο γεμάτη ιαχές και ντεσιμπέλ. Ηταν μόλις στις αρχές του καλοκαιριού. Τότε, η κυβέρνηση κατηγορούσε πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ για «τραμπισμό α λα γκρέκα», ενώ η Κουμουνδούρου μιλούσε για «καθεστωτική τοξικότητα». Η κάθε πλευρά προσπαθούσε να φορτώσει στην άλλη το βάρος της πόλωσης που αμφότερες προκαλούσαν – σαν να γίνεται να φταίει μόνο η μία όταν ξεσπάει ο καβγάς, όπου οι μεν φωνάζουν για «εκτσογλανισμό» και οι δε για «τοξικό κατήφορο». Τα αποτελέσματα της μεθόδου στην οποία υποκύπτουν ξανά και ξανά τα δύο μεγάλα κόμματα είναι γνωστά: τσιμπάνε κάπως οι συσπειρώσεις τους, αλλά αυξάνεται ταυτόχρονα η απαξίωση του πολιτικού συστήματος συνολικά. Το κόστος, δηλαδή, αποδεικνύεται σχεδόν πάντα δυσανάλογα μεγαλύτερο των όποιων κερδών. Κι όμως, κανείς δεν σκέφτεται να σταματήσει αυτή τη λούπα.