«Είμαι πιο εξελιγμένη στην τέχνη μου απ’ ό,τι στη ζωή μου»

Πότε ανακαλύψατε ότι θέλατε ν’ ασχοληθείτε με τη μουσική;

Οταν ήμουν παιδί, ονειρευόμουν να γίνω μπασκετμπολίστρια του ΝΒΑ. Επαιζα πολύ μέχρι τις αρχές της εφηβείας μου. Μια μέρα, τελείως ξαφνικά, αυτό το πάθος εξατμίστηκε. Φυσικά η μουσική υπήρχε στη ζωή μου. Μάλιστα, περίμενα πώς και πώς να έρθει η Δευτέρα για να κάνω μάθημα πιάνου. Ηταν πολύ φυσικό λοιπόν να πάρει όλον τον χώρο του μπάσκετ που υπήρχε στην καθημερινότητά μου. Εχω πολλές εικόνες από την παιδική μου ηλικία: είμαστε γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι φίλοι, οικογένεια, συνήθως έχει μαγειρέψει η μητέρα μου. Αν είμαστε στην Ελλάδα, τα ψάρια που έχει ψαρέψει ο μπαμπάς το πρωί. Αν είμαστε στη Βραζιλία, τα κρέατα που έχουμε αγοράσει. Τρώμε σιγά σιγά και κάποια στιγμή βγαίνουν κιθάρες και αρχίζουν να τραγουδάνε. Εμείς τα παιδιά παίζουμε, τσιμπάμε κάτι, συμμετέχουμε στο τραγούδι και μετά ριχνόμαστε πάλι στο παιχνίδι.