Χρειάστηκε να περάσουν 15 χρόνια έρευνας και φωτογράφισης του ευρωπαïκού αρκτικού τοπίου και των αυτοχθόνων κατοίκων του ώστε η Δήμητρα Ζήρου να αρχίσει το ντοκιμαντέρ «Στη Χώρα του Πάγου και της Φωτιάς» που επίσης προβάλλεται από σήμερα. «Θυμάμαι ένα βράδυ κατά την αρκτική νύχτα με -24° Κελσίου όπου – ντυμένη πολύ βαριά – έμεινα έξω για δύο ώρες περίπου, φωτογραφίζοντας το Βόρειο Σέλας. Συνειδητοποίησα ότι το δάχτυλο του χεριού μου δεν υπάκουε για να κάνει το επόμενο κλίκ. Είχε παγώσει…». Ενα από τα αμέτρητα εμπόδια λόγω των συνθηκών του αφόρητου κρύου κάτω από τις οποίες γυρίστηκε η ταινία (ακόμα και στους -25° και -35° Κελσίου), που είναι εμπνευσμένη από τη σύγχρονη ζωή των αυτοχθόνων της Ευρωπαϊκής Αρκτικής ζώνης, των Sámi (ευρέως γνωστoί ως Λάπωνες).

Στην ταινία ξετυλίγεται παράλληλα η καθημερινή ζωή δύο ανθρώπων: από τη μια η 87χρονη Σάρα και από την άλλη ο 7χρονος Μίκα, που ζουν στην Guovdageaidnu – Kautokeino, μια μικρή πόλη στη μέση της νορβηγικής αρκτικής τούνδρας. «Είτε με τα σύγχρονα καθημερινά του ρούχα, είτε με την παραδοσιακή του φορεσιά, άλλοτε παίζοντας με τα βιντεοπαιχνίδια και τους φίλους του, άλλοτε μαθαίνοντας το λάσο με τους τάρανδους, ο Μίκα μοιάζει ν’ ανοίγει τα φτερά του ανάμεσα σε δύο παράλληλους κόσμους» σχολιάζει η Ζήρου.

Αξίζει να δοθεί προσοχή και στη δουλειά της Αννας Στερεοπούλου που ανέλαβε τη μουσική σύνθεση της ταινίας πλησιάζοντας με σχολαστικότητα τις εκεί παραδόσεις, τις οποίες συνδέει με την ηλεκτρονική μουσική. Τα ιδιαίτερα φωνητικά των Sámi και τα yoik του Μίκα και της Σάρα διασχίζουν τη σιωπή του τοπίου και το αποτέλεσμα αγγίζει τα όρια της μαγείας.