Πολλές φορές τίθεται το ερώτημα γιατί δεν υπάρχουν πλέον μεγάλοι ηγέτες. Γιατί δεν υπάρχουν Σαρλ Ντε Γκωλ, Φρανσουά Μιτεράν, Βίλι Μπραντ, Κώστας Σημίτης και γιατί στη θέση τους στην καλύτερη περίπτωση βρίσκονται κάποιοι σαν τη Μέρκελ και τον Σολτς και στη χειρότερη κάποιοι σαν τη Λιζ Τρας και τον Μπόρις Τζόνσον; Και επίσης, πόσο αυτή η κατάσταση με τους ανίκανους ηγέτες γεννά ισχυρούς δημαγωγούς ακροδεξιούς Λεπέν και Μελόνι; Υπάρχει μια απευθείας σχέση μεταξύ των αδύναμων «συστημικών» ηγετών και της ανόδου της Ακροδεξιάς; Οχι ακριβώς, υπάρχει όμως σχέση με τους τρόπους με τους οποίους τα κόμματα-καρτέλ εκλέγουν τους ηγέτες τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή